Ο Γεώργιος Ευμορφόπουλος (1863–1939) καταγόταν από τη Χίο αλλά γεννήθηκε στο Λίβερπουλ. Μεγάλωσε στο Νόττιν Χιλλ του Λονδίνου όπου και σπούδασε στο Ελληνικό Κολέγιο και ακόλουθα εργάσθηκε στην οικογενειακή εμπορική επιχείρηση. Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Οδησσό παντρεύτηκε την Ιουλία Σκαραμαγκά (1864–1944) το 1890 και το 1902 προσελήφθη στην εμπορική εταιρεία των Αδελφών Ράλλη.
Δωμάτιο στην κατοικία του Γεώργιου Ευμορφόπουλου, στον αριθμό 7 του Chelsea Embankment, Λονδίνο 1934.
Ξεκίνησε τη συλλεκτική του δραστηριότητα με ευρωπαϊκές και ιαπωνικές πορσελάνες. Το 1906 έφτασαν στην Ευρώπη τα πρώτα δείγματα πήλινων ειδωλίων της δυναστείας Tang και ήταν ένας από τους πρώτους που εκτίμησαν τις αισθητικές τους αρετές. Το προβάδισμά του αυτό και η ακόρεστη περιέργειά του του επέτρεψαν να αποθησαυρίσει μια από τις σημαντικότερες ιδιωτικές συλλογές κινεζικής τέχνης όλων των εποχών, με δεκάδες χιλιάδες έργα κεραμικής, μεταλλοτεχνίας, ζωγραφικής και γλυπτικής σε λίθο, μάρμαρο, ξύλο και νεφρίτη.
Η εξοικείωσή του με τη μοντέρνα τέχνη, την οποία συνέλεγε και μελετούσε, άνοιξε νέους δρόμους στην προσέγγιση των αρχαιοτήτων αυτών. Υποστήριζε καλλιτέχνες όπως η γλύπτρια Μπάρμπαρα Χέπγουορθ (1903–1975) και οι κεραμείς Μπέρναρντ Λήτς (1887–1979), Σότζι Χάμαντα (1894–1978) και Τσαρλς Βάιζ (1882–1971). Ο κατάλογος της συλλογής του ασιατικής τέχνης δημοσιεύθηκε από το 1925 ως το 1932 σε έντεκα τόμους. Ο Ευμορφόπουλος έγραψε επίσης σειρά άρθρων για την κινεζική τέχνη. Ήταν ο πρώτος και δια βίου πρόεδρος της Εταιρείας Ανατολικής Κεραμικής , μέλος της Λέσχης Καλών Τεχνών Μπάρλινγκτον, εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας (Λονδίνου) και της Βασιλικής Ασιατικής Εταιρείας και ευεργέτης της Εταιρείας Εξερεύνησης της Αιγύπτου.
Μολονότι γεννήθηκε στη Βρετανία και επισκέφθηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1931 για τα εγκαίνια του Μουσείου Μπενάκη, δεν λησμόνησε την χώρα καταγωγής του. Πιθανότατα πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση τη δωρεά προς το έθνος ολόκληρης της συλλογής του—δίχως ανταπόκριση. Το 1927 επανέλαβε την πρότασή του σε μικρότερη κλίμακα μέσω του Αντώνη Μπενάκη (1873–1954). Η ενθουσιώδης αποδοχή της δωρεάς τον ενθάρρυνε να προσθέσει περαιτέρω αντικείμενα, βιβλία και προθήκες που είχαν παραγγελθεί στο Λονδίνο και κατέληξαν στο νεοϊδρυθέν Μουσείο Μπενάκη. Η αλληλογραφία Ευμορφόπουλου-Μπενάκη αποδεικνύει την πίστη των δύο συλλεκτών στο όραμα μιας προοδευτικής και οικουμενικής Ελλάδας.
Η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 ανάγκασε τον Ευμορφόπουλο να πωλήσει το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του στο βρετανικό κράτος. Περαιτέρω αντικείμενα πωλήθηκαν στην αγορά τέχνης. Παραταύτα, η γενναιοδωρία του προς την Ελλάδα συνεχίσθηκε με τη δωρεά 452 επιπλέον κεραμικών στο Μουσείο Μπενάκη και την παραγγελία του καταλόγου της δωρεάς του στον Λη Άστον (1897–1983). Πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 1939.
